Badanym przeze mnie dzieckiem jest Weronika lat sześć. Jako niemowlak rozwijała się prawidłowo, ale była bardzo chorowita i większość czasu spędzała pod opieką babci niż uczęszczając do przedszkola. Jak wynika z opowiadań matki do końca pierwszego roku życia występowały u niej bardzo częste nieżyty jelit oraz choroby dróg oddechowych. Obecnie Weronika nadal bardzo często choruje, skarży się na ból brzucha i ogólnie jest bardzo wątłą dziewczynką. Mniej więcej od 2-3 lat przestała praktycznie jeść trzeba ją często wręcz zmuszać do jedzenia.

Zachowaniea nieletniego świadczące o niedostosowaniu społecznym i ich przyczyny.

Począwszy od lat czterdziestych psychiatrzy bardzo rozmaicie opisywali dzieci nadpobudliwe, ogromnie nieuważne i impulsywne. Przypisywano im minimalne dysfunkcje (mikrouszkodzenia) mózgu, dziecięcy zespół psychoorganiczny, reakcję hiperkinetyczną wieku dziecięcego, zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci. W ostatnich czasach mówi się o tzw. zespole nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi ADHD. Tak częsta zmiana nazwy odzwierciedla niepewność badaczy zarówno, co do przyczyny, jak i nawet do ścisłych kryteriów diagnostycznych tych zaburzeń.