Zachowanie „niezaburzone /normalne ,przystosowawcze/ oraz „zaburzone”/ nie akceptowane społecznie, , jest nabywane zgodnie z regułami uczenia się, a więc sterowane przez otoczenie. Dlatego nieprawidłowości zachowań tkwią w otoczeniu, a nie w jednostce., przez preferowanie lub piętnowanie pewnego rodzaju zachowań.

Każdy z nas ma jedyną, niepowtarzalną historię życia, historię uczenia się zachowań. Jedynie podobieństwa biorą się z jednakowych oddziałowywań i zależności społeczno- kulturowych.

Współczesne dzieci żyją w świecie zupełnie innym niż poprzednie pokolenia, w świecie mas i multimediów, tworzących wielką globalną wioskę. Dzieci mają coraz szerszy dostęp do wieloczynnościowych aparatów telewizji krajowej, satelitarnej, kablowej, kaset video, komputerów, itp. Szybko rozwijająca się w naszym kraju telewizja krajowa i satelitarna sprawiła, że Polska jest jednym z większych w świecie rynków telewizji satelitarnej. Tak więc codzienna przestrzeń dziecka poszerza się gwałtownie o nowe media, którym młodzi widzowie poświęcają coraz więcej swojego czasu.

Od zarania dziejów młodzież borykała się z wieloma problemami. Z biegiem czasu problemy te powiększały się, malały, znikały bądź pojawiały się nowe. Zazwyczaj były one wynikiem okresu w którym człowiek próbował dorosnąć do rangi dorosłego. Niestety nie raz kończyło się to nałogami prowadzącymi do uszczerbku zdrowia. Są to banalne stwierdzenia aczkolwiek jak najbardziej rzeczywiste. Problemy istnieją od zawsze, a w dzisiejszych czasach wydaje się ich być więcej. Niejednokrotnie możemy się spotkać z nastolatkami nadużywającymi alkohol zamieniającymi się powoli w okolicznych pijaczków.

Podstawowym elementem ludzkiego istnienia jest działanie. Wszystko co robimy, jest skierowane na nas samych bądź na innych ludzi. Ukierunkowanie naszych czynów na inne osoby jest podstawą do powstawania interakcji. Stanowi ona proces, poprzez który dana jednostka działa na inną osobę, ewentualnie odpowiada na przedsięwzięcia innej osoby. Interakcje społeczne charakteryzują się niezmierną elastycznością. Zmieniają się w zależności od obiektywnych warunków oraz jej obiektywnej interpretacji.

Wobec ogromu czasu, jaki dzieci poświęcają na oglądanie telewizji, pytanie o jej oddziaływanie nabiera szczególnego znaczenia, i należałoby raczej pytać nie o to „czy?” telewizja oddziaływuje, ale „jak?”. Jak wpływa oglądanie telewizji na zdrowie fizyczne, zasób wiadomości, sprawność myślenia, życie emocjonalne, postawy społeczne? Według mnie pytania te mogą okazać się bardzo ważne, zwłaszcza jeśli chodzi o oddziaływanie telewizji na dzieci.

Agresja w telewizji.

Przykładem wykorzystania technik negocjacji będzie transakcja kupna-sprzedaży samochodu. Scena odbywa się na giełdzie samochodowej, uczestniczy w niej dwóch mężczyzna – sprzedawca i kupujący. Obiektem negocjacji jest samochód Nissan Mikra.

- Ile Pan chce za to auto – kupujący.

- 20 tysięcy – sprzedający.

- Nikt Panu tego nie kupi za tę cenę – kupujący.

Można wyodrębnić różne rodzaje niepełności rodzinnej. M. Trawińska[1] zaliczaj do kategorii niepełnych układów rodzinnych następujące grupy:

A rodziny matek-nastolatek i rodziny małoletnich (różniące się między sobą wiekiem i sytuacją prawną),

B rodziny młodych matek dorosłych samotnie wychowujących dzieci w wyniku podjęcia takiej decyzji przed zawarciem małżeństwa (matki stanu wolnego),

C rodziny niepełne w związku z decyzją o rozwodzie,

Tematem mojej pracy jest „System kontroli społecznej” i jego rola w moim życiu . Na wstępie swojej pracy chciałbym wyjaśnić, czym w ogóle jest kontrola społeczna i skąd się wzięła , co pozwoli mi w łatwiejszy sposób przedstawić, jaką rolę odgrywa kontrola społeczna w moim młodym życiu . Pojęcie kontroli społecznej wprowadził do słownika socjologicznego w 1890 roku Edward A.

Stereotyp – słowo to oznacza przypisywanie identycznych cech każdej osobie należącej do danej grupy, bez uwzględnienia istniejących w rzeczywistości różnic miedzy członkami tej grupy.

Według Waltera Lippmana otaczające nas środowisko jest zbyt duże, zbyt skomplikowane i zbyt szybko się zmienia, abyśmy mogli je rzeczywiście poznać. Nie zostaliśmy wyposażeni w umiejętność ogarniania tylu subtelności, niuansów, tylu przemian i kombinacji. Musimy zbudować sobie prostszy model, z którym jesteśmy w stanie się uporać.

Struktura komunikowania się:

1. Musi istnieć nadawca Þ odbiorca

2. musi być przekazywany komunikat - czyli to co jest w rozmowie przekazywane przez nadawcę

3. musi wystąpić odniesienie - przedmiot rozmowy np. wczorajsza impra.

4. należy używać tego samego kodu - czyli języka

5. może także wystąpić medium - czyli środek przekazu komunikatu np. telefon