Sztuka odwołuje się wprost do wyobraźni ludzi, a zatem odpowiada naturalnemu porządkowi rozwoju człowieka i stworzonej przez niego kultury. Zarówno w kulturze, jak i w rozwoju osobniczym obraz poprzedza ideę, wyobraźnia poprzedza myśl teoretyczną, więc w wychowaniu należy zachować ten porządek i kształtować te sfery osobowości, za pomocą których jednostka reguluje swoje stosunki z innymi ludźmi, z naturą i kulturą.
Co sprawia, że dane zachowania ludzkie lub efekty pracy możemy nazwać sztuką? Oto uwarunkowania ludzkiego umysłu dotyczące sztuki i emocji. Psychologia sztuki wyjaśnia to dogłębniej - zapraszamy do sprawdzenia wszystkich zagadnień w tej kategorii.
Nie wyobrażam sobie swojego życia – ani w ogóle niczyjego życia – bez szkoły. Nie żebym był wielbicielem, czy fanatykiem - po prostu - zawsze była i nadal jest i gdyby nagle jej zabrakło to... no właśnie, nie potrafię sobie tego wyobrazić.
Na długo zanim sami zetkniemy się ze szkolną rzeczywistością powstaje w naszej wyobraźni obraz tego, co spodziewamy się spotkać. Jest on budowany przez wiele różnych przekazów, które mniej lub bardziej świadomie gromadzimy.
W starożytności rolę sztuki określano jako wywoływanie indywidualnych, osobistych każdej jednostki, przeżyć o silnym podłożu emocjonalnym, bliskim nieraz ekstazie. Ich treść charakteryzowała zarówno te procesy, które prowadziły do zobiektywizowanych faktów twórczych, jak i te, które spełniały się w intensywności samego przeżycia.
Teoria wychowania estetycznego obejmuje refleksję o sztuce i refleksję o człowieku, stara się uzasadnić sens kształcenia i samokształcenia człowieka poprzez ukazanie bogactwa wartości zawartych w różnych dziełach artystycznych. Dzieła te pobudzają doznania estetyczne i prowokują do własnych działań artystycznych.
WSTĘP
Wytwory artystyczne dzieci mówią nam bardzo wiele. Dziecko ujawnia w nich bez obaw swą osobowość. Twórczość artystyczna jest dla niego czymś więcej niż spędzeniem czasu; jest sensowną formą wypowiedzenia się, jest też sposobem wyodrębnienia z otoczenia tych elementów, z którymi dziecko identyfikuje się oraz organizowaniem ich w sensowną całość. Sztuka jest więc dla dziecka czymś ważnym, istotnym zarówno dla procesów myślenia, rozwoju percepcyjnego i emocjonalnego, jak i dla rosnącej świadomości społecznej.
Z pewnością wielu z nas odczuwa pewnego rodzaju przesyt związany z nadmierną obecnością różnorakich wizerunków działań artystycznych w miejscach mniej lub bardziej przypadkowych. Nie tylko miejsca lecz również, a może przede wszystkim – funkcje, które mają pełnić dzieła artystyczne wydają się być szkodliwymi dla Sztuki. Środki masowego przekazu bombardują nas informacjami.