Problematyka wykonywania i wyboru pracy, kształcenia zawodowego, a więc i poradnictwa zawodowego lokują się na przecięciu procesów i zjawisk życia społecznego i ekonomicznego, kultury, polityki i edukacji.

Przebieg rozwoju emocjonalnego - pierwszym objawem zachowania emocjonalnego u dziecka – noworodka jest ogólne podniecenie spowodowane silną symulacją, które przejawia się globalną aktywnością dziecka. Stan ogólnego podniecenia przechodzi pod koniec okresu noworodka w proste reakcje zadowolenia lub niezadowolenia.

Przebieg rozwoju emocjonalnego - pierwszym objawem zachowania emocjonalnego u dziecka – noworodka jest ogólne podniecenie spowodowane silną symulacją, które przejawia się globalną aktywnością dziecka. Stan ogólnego podniecenia przechodzi pod koniec okresu noworodka w proste reakcje zadowolenia lub niezadowolenia.

ETIOLOGIA: zaraz za prawem do egzystencji wyłaniają się kolejne potrzeby małego dziecka: wymaga ono zapewnienia mu wszystkich środków niezbędnych do życia, opieki i kontaktu dotykowego. Jeśli potrzeby te nie zostaną całkowicie zaspokojone, rozwija się struktura charakteru zwana oralną.

OSOBOWOŚĆ zintegrowana struktura cech przeżywania i zachowania jednostki, która wpływa na utrzymywanie relacji jednostki z otoczeniem (jest to coś , co odróżnia nas od innych osób) . Osobowość prawidłowo zintegrowana to osobowość o równolegle rozwiniętych i dopełniających się sferach os. :

- sfera emocjonalna

- sfera intencjonalno-poznawcza

- sfera motywacyjna

- sfera potrzeb

W zaburzonej osobowości mamy do czynienia najczęściej z niepełną integracją struktury osob. Lub nieprawidłową czy patologiczną integrację.

Reakcje na podrażnienia analizatora skórnego pojawiają się bardzo wcześnie. Na bodźce dotykowe najbardziej wrażliwe są okolice oczu, uszu, czoła, ust, podeszew stóp i dłoni. Im dziecko jest młodsze, tym wyraźniejszy jest odruch chwytny.

STADIUM NOWORODKA

Wśród 12 miesięcy, które składają się na okres niemowlęcy, pierwszy miesiąc życia dziecka jest tzw . stadium noworodka.

Samowychowanie jest to czynne ustosunkowanie się podmiotu do procesu własnego rozwoju, wyrażające się w regulowaniu swego postępowania i działania według dobrowolnie przyjętych wzorów i systemu wartości. Jest to świadome i celowe kierowanie sobą. Człowiek wychowując samego siebie, staje się podmiotem wychowania, jednostką zaangażowaną w działalność wychowawczą kierowaną na nią bądź na grupę, w której uczestniczy.

Wg S. Baley – wiek dojrzewania 13/14 – 20 lat tu wyróżnia trzy fazy – przedpokwitaniową13-14, - pokwitaniową do ok. 17, - w. młodzieńczy do ok. 20-24 lat. Wg. S. Szumana w. dojrzewania i wiek młodzieńczy – 14-21 lat, Wg. M. Kreutz młodość 11-21 lat a w nim wyróżnia 3 fazy -okres przekory 11-14 lat, - okres dojrzewania 14-17 lat i okres harmonizacji 17-21 lat, Wg. Żebrowskiej 12/13-17/18 lat.

Z naukowego punktu widzenia termin agresja interpretowany jest jako zachowanie zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach, czynności mające na celu zrobienie szkody i spowodowanie utraty cenionych społecznie wartości, zadanie bólu fizycznego lub spowodowanie cierpienia moralnego innemu człowiekowi. Pojęcie agresja często zastępowane jest takimi terminami jak: wrogość, wojowniczość, napastliwość, destrukcyjność. Wymienione terminy służą do określenia tendencji czy skłonności do zachowania czynnego lub werbalnego skierowanego przeciwko komuś lub czemuś.

Jeżeli mamy rozpocząć rozważanie na temat roli pracy w życiu i rozwoju ogólnym człowieka musimy podjąć się zdefiniowania pojęcia „praca”. Ogólnie ujmując „praca” to celowa (świadoma) działalność człowieka, polegająca na przekształcaniu dóbr przyrody i przystosowaniu ich do zaspokajania potrzeb ludzkich. Można powiedzieć, że praca wypełnia człowiekowi ponad połowę życia jest źródłem jego egzystencji, zapewnia materialne warunki realizacji i decyduje o jego rozwoju i ukierunkowaniu w życiu.