Pod koniec lat pięćdziesiątych Czesław Miłosz zdecydował się na stałe opuścić Polskę. Motywy, które nim kierowały do dzisiaj rozbudzają spory wśród krytyków literackich[1]. Dlaczego jednak w tym krótkim tekście przywołuję postać naszego noblisty, podczas gdy temat tej pracy wskazuje na obszary raczej związane z filozofią i socjologią, a nie z dziedziną dociekań literackich? Powodów jest co najmniej kilka, ale za główny, moim zdaniem, należy uznać fakt następujący.

Psychoterapia, w szerokim znaczeniu tego pojęcia, określa się oddziaływanie lecznicze środkami psychologicznymi i środowiskowymi. W ścisłym znaczeniu obejmuje ona zaplanowane i systematyczne oddziaływanie psychologiczne, którego celem jest poprawa funkcjonowania psychicznego i adaptacji społecznej. Aktualnie istnieje wiele różnych kierunków psychoterapeutycznych, np.