Pod koniec lat pięćdziesiątych Czesław Miłosz zdecydował się na stałe opuścić Polskę. Motywy, które nim kierowały do dzisiaj rozbudzają spory wśród krytyków literackich[1]. Dlaczego jednak w tym krótkim tekście przywołuję postać naszego noblisty, podczas gdy temat tej pracy wskazuje na obszary raczej związane z filozofią i socjologią, a nie z dziedziną dociekań literackich? Powodów jest co najmniej kilka, ale za główny, moim zdaniem, należy uznać fakt następujący.

Celem niniejszego opracowania jest syntetyczne zarysowanie różnych koncepcji tożsamości, charakterystycznych dla najbardziej znanych teorii psychologicznych, aby móc w sposób szkicowy zasygnalizować aktualny stan tego zagadnienia.