Przywiązanie oznacza jeden z najprostszych, choć zarazem najbardziej fundamentalnych elementów zachowania społecznego a mianowicie – dążenie do znalezienia się w bliskości innych osobników tego samego gatunku. Przywiązanie może pojawiać się w różnym wieku, z upływem czasu osiągać rozmaite natężenie, w pewnych warunkach przejawiać się silniej niż w innych i znajdować najróżnorodniejsze sposoby ekspresji. Aczkolwiek przywiązanie przejawia się na wiele różnych sposobów, to stanowi względnie wyraźnie określone dążenie znajdujące odzwierciedlenie w zachowaniu.

W pierwszej części mojego referatu zajmę się krótką analizą obu pojęć zawartych w tytule; konformizmem i rozwojem, z naciskiem na rozwój społeczny.

Nie od dziś mówi się o człowieku jako istocie społecznej. Mimo oczywistej prawdziwości tego stwierdzenia wolimy jednak myśleć o sobie jako o kimś odrębnym od innych, funkcjonującym według sobie właściwych praw, niż przyjąć, że kieruje mną to samo i w ten sam sposób, jak ma to miejsce w odniesieniu do innych ludzi. Gdyby tak właśnie było, to twierdzenie o człowieku jako istocie społecznej mogłoby zostać obalone.

Chcąc odpowiedzieć na pytanie,, Dlaczego ludzie zachowują się agresywnie’’ Dokonałam analizy literatury po czym można stwierdzić , że nie istnieje jeden czynnik wyjaśniający takie zachowanie.

Trzy główne grupy teorii ujmuj agresję jako :

filogenetycznie uformowany instynkt ( zachowania wrodzone , zdeterminowane biologiczną koniecznością wyładowania agresywnej energii )

popęd ( zaspakajanie popędu będącego wynikiem oddziaływania sytuacji - sposób zaspakajania zależy od sposobów uczenia się )

rezultat uczenia się (zachowania nabyte w ciągu życia)