Poglądy na pracę jako celową działalność człowieka, polegającą na przekształceniu dóbr przyrody i przystosowaniu ich do zaspokojenia potrzeb ludzkich, a tym bardziej poglądy na wartość pracy produkcyjnej zmieniały się przez wieki. W ustroju wspólnoty rodowej traktowano ją jako swoistą konieczność życiową, ciążącą w zasadzie w równym stopniu na wszystkich jednostkach dorosłych i sprawnych. W okresie niewolnictwa praca fizyczna, zepchnięta głównie na barki niewolników, była przedmiotem przymusu i pogardy, szczególnie ze strony warstw wyższych, a więc kapłanów, filozofów i władców.