Resocjalizacja jest troszkę inna, ale ma to samo założenie: próbujemy nauczyć pewnych umiejętności podstawowych człowieka, który albo się nie nauczył w wyniku procesów rozwojowych takich jak np.:

przestrzeganie norm, rozumienie tego co znaczy „nie zabijaj, nie kradnij" itd. , albo utracił umiejętności w wyniku oddziaływań wieloletnich, często traumatycznych- tu resocjalizacja jest niczym innym jak tylko uczeniem na nowo rzeczy, które utracił, albo które powinien był nabyć. Większość z tych działań , które się nazywają rehabilitacją czy resocjalizacją to jest poprzez działanie- oddziaływanie na wiedzę, na emocje, na różne poznawcze struktury człowieka. Tutaj mamy do czynienia z całym wachlarzem technik behawioralnych- człowiek musi się zachowywać aby zobaczyć konsekwencje swojego zachowania. Nie wystarczy powiedzieć: nie kradnij to życie ci coś przyniesie, ale trzeba dostarczyć takich warunków, żeby on mógł mieć korzyści nie kradnąc.

Metody (teorie, podejście) behawioralne - wywodzą się z klasycznych pojęć psychologicznych takich jak uczenie się (poprzez warunkowanie klasyczne i instrumentalne), u podłoża tego legła kompletnie inna koncepcja rozumienia człowieka(Kozielecki „Psychologiczne koncepcje człowieka"). Ta teoria też przechodziła szereg modyfikacji tak, żeby teraz nazywać się teoriami poznawczo- behawioralnymi. Większość tych modyfikacji wiązała się z nowymi wynikami badań empirycznych. I tak jak psychoanaliza i jej rozwój jest w dużej mierze oparty na analizie przypadku, na analizie tego co się zmienia w kontekście społecznym funkcjonowania człowieka, tak teorie poznawczo- behawioralne najczęściej podlegają modyfikacjom w wyniku odwoływania się do danych empirycznych pochodzących z warsztatów badawczych psychologów behawioralnych i poznawczych. Jest to jedna z najbardziej udokumentowanych empirycznie koncepcji rozumienia i wyjaśniania funkcjonowania człowieka .