Prawdą jest, że młodzież kontestuje dziedzictwo przekazywanych jej wartości. Kontestuje, to niekoniecznie znaczy, że niszczy je czy z góry odrzuca, lecz raczej poddaje je próbie we własnym życiu i przez tego rodzaju egzystencjalną weryfikację ożywia te wartości, nadaje im aktualność i charakter personalny, rozróżniając to, co w tradycji jest wartościowe.

Jan Paweł II

Rozwój teorii osobowości spowodował, że podjęto wiele badań zmierzających do ustalenia, które z elementów struktury osobowości mogą być odpowiedzialne za przestępcze zachowanie człowieka. Niektórzy autorzy piszą o wadliwej strukturze i funkcjonowaniu osobowości jako mechanizmu regulacyjnego. Ich zainteresowanie koncentrują się wokół takich struktur osobowości jak: potrzeby, postawy, system wartości, obraz siebie, obraz świata, samoocena, samoakceptacja, poczucie sensu życia, poczucie tożsamości. ( za: Hołyst B., 1993 ).

Pseudokibice są w każdym mieście, nawet jeśli nie ma w nim klubu sportowego. Nawet w takich okolicznościach utożsamiają się z którąś z drużyn i stają się – jak twierdzą – jej integralną częścią. W takiej grupie nie ma cenzusu wieku, wykształcenia czy pozycji społecznej. Tak więc w grupie biegnących szalikowców można znaleźć nie tylko licealistów czy bezrobotnych, ale również kierowników poważnych firm. W jednym z wywiadów telewizyjnych do uczestnictwa w subkulturze pseudokibiców przyznał się ksiądz.

Z naukowego punktu widzenia termin agresja interpretowany jest jako zachowanie zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach, czynności mające na celu zrobienie szkody i spowodowanie utraty cenionych społecznie wartości, zadanie bólu fizycznego lub spowodowanie cierpienia moralnego innemu człowiekowi. Pojęcie agresja często zastępowane jest takimi terminami jak: wrogość, wojowniczość, napastliwość, destrukcyjność. Wymienione terminy służą do określenia tendencji czy skłonności do zachowania czynnego lub werbalnego skierowanego przeciwko komuś lub czemuś.

Zdefiniowanie agresji nie jest proste. W języku potocznym określenie to jest używane bardzo swobodnie. Psychologowie posługują się terminem działania agresywnego, przez które rozumieją zachowanie ukierunkowane na spowodowanie fizycznej lub psychicznej szkody.

Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo, a także dzieci wychowywane w negatywnych warunkach - pochodzące ze środowisk zaniedbanych, o niskim poziomie kultury cechuje także brak nawyków celowego, zorganizowanego działania. Nie umieją one ani uczyć się, ani bawić, nie potrafią też wykonywać czynności samoobsługowych

Chcąc odpowiedzieć na pytanie,, Dlaczego ludzie zachowują się agresywnie’’ Dokonałam analizy literatury po czym można stwierdzić , że nie istnieje jeden czynnik wyjaśniający takie zachowanie.

Trzy główne grupy teorii ujmuj agresję jako :

filogenetycznie uformowany instynkt ( zachowania wrodzone , zdeterminowane biologiczną koniecznością wyładowania agresywnej energii )

popęd ( zaspakajanie popędu będącego wynikiem oddziaływania sytuacji - sposób zaspakajania zależy od sposobów uczenia się )

rezultat uczenia się (zachowania nabyte w ciągu życia)

Diagnozowanie zmierzające do oceny rozmiarów zaburzeń- niedostosowania i określenia jego rodzajów prowadzi do rozszerzenia wiedzy i efektów profilaktyczno-terapeutycznych, gdy opiera się na dwóch podstawowych zasadach. Pierwsza zasada nakazuje rozpoznanie przejawów zaburzeń zachowania w najwcześniejszych okresach rozwojowych dziecka.

Wkraczamy w XXI wiek, nauka i technika wciąż oferują nam nowe możliwości, zaskakując stopniem rozwoju. Tymczasem okazuje się, ze podstawowe wartości utrąciły dotychczasowe, pozytywne, znaczenie. Przecież dorośli mieli zapewnić swym pociechom słodkie dzieciństwo. Czy przyjdzie im dziś do głowy, ze 13-letni Tomu zna przekleństwa, o których tata nawet nie słyszał, ze czapeczkę Adidasa kupił za pieniądze wymuszone od młodszych kolegów, ze boi się go polowa uczniów w szkole?