1. Wstęp.

Według definicji stosowanej w socjologii, rodzina to podstawowa grupa społeczna, występująca we wszystkich historycznie znanych typach społeczeństw i kultur; składa się z małżonków i ich dzieci oraz krewnych małżonków, odgrywa główną rolę w procesie socjalizacji. Natomiast F. Adamski w bardziej „ludzki” sposób opisuje rodzinę, jako „duchowe zjednoczenie szczupłego grona osób skupionych we wspólnym ognisku domowym (...) ”.

Obie definicje, choć różne od siebie mówią o tym, że jest to najmniejsza komórka społeczna, która ma za zadanie nie tylko zapewnić społeczeństwu nowe pokolenie obywateli, ale również ma zadbać o to, aby to nowe pokolenie składało się z wartościowych ludzi, a w dzisiejszych czasach to nie jest takie proste.

Trudno przecenić znaczenie rodziny w procesie wychowania, ponieważ jest ona naturalnym środowiskiem socjalizującym. Rodzina może wspierać lub ograniczać procesy adaptacji młodego człowieka do życia w społeczeństwie. Dezorganizacja tej, najważniejszej grupy społecznej powoduje, że staje się ona niewydolna wychowawczo. Przyczyny dezorganizacji mogą być bardzo różne: alkoholizm, narkomania, załamania osobowościowe, warunki ekonomiczne itp.

W dzisiejszych czasach rodzina, jako komórka społeczna odpowiadająca za pozytywne ukształtowanie człowieka może być mocno zagrożona różnymi czynnikami zewnętrznymi.

2. Zagrożenia struktur rodziny.

U progu trzeciego tysiąclecia występuje wiele problemów, które mogą być zagrożeniem dla współczesnej rodziny. Począwszy od problemów natury ekonomicznej, które prowadzić mogą do załamania się osobowości jednego lub kilku członków rodziny i ucieczki w świat alkoholu czy narkotyków, poprzez niedojrzałość emocjonalną osób decydujących się na założenie rodziny, aż po rozkład moralny społeczeństwa, wpływający na kształtowanie się ogólnie przyjmowanych wartości. Są to niektóre czynniki mogące doprowadzić do zakłócenia więzi łączących członków rodziny, a to w bardzo znaczący sposób modyfikuje proces wychowawczy obejmujący wszystkich osób wchodzących w skład rodziny.

3. Alkoholizm.

Alkoholizm już od dawna jest, szczególnie w naszym społeczeństwie poważnym zagrożeniem społecznym. Jest to choroba oddziałująca na wszystkich członków rodziny człowieka uzależnionego.[1] Chorzy są wszyscy członkowie rodziny, którzy stają się współalkoholikami. Oznacza to nadmierne koncentrowanie uwagi na problemach osoby pijącej. Najbliższe otoczenie staje się zależne psychicznie od chorego. Osoby ze środowiska alkoholika często przejmują jego sposób myślenia, zachowania, stany emocjonalne.[2]

Pierwszym objawem współuzależnienia jest nieuznawanie problemu, później rodzina stara się go wyeliminować poprzez rozmowę z uzależnionym, co daje pewien skutek, ale tylko na krótką metę. Tutaj z reguły następuje nawrót picia, co wywołuje silne uczucia złości, agresji i niechęci ze strony rodziny, natomiast chory reaguje niezrozumieniem. Temat alkoholu zaczyna być bardzo denerwujący i strony zamykają się w sobie; komunikacja w rodzinie zostaje zaburzona. Sytuacja ta nazywana jest stanem oskarżania lub potępiania, prowadzi do przewlekłego stresu, a to w następstwie powoduje u jednych zaburzenia somatyczne, a u innych zaburzenia emocjonalne.[3]

Jeśli taka sytuacja trwa długo, to prowadzi do silnych zmian osobowościowych u partnerów. Charakterystyczne tu jest niskie poczucie własnej wartości. Typowe jest zapominanie o własnych potrzebach i nazbyt silne koncentrowanie się na potrzebach innych.

Współczesne społeczeństwo jest niestety świadkiem szybkiego wzrostu liczby uzależnionych od alkoholu, a tym samym wzrostu liczby współuzależnionych, którzy najczęściej zaliczają się do najbliższej rodziny chorego. Mamy tu do czynienia z patologią rodziny i w tej sytuacji najważniejsze funkcje rodziny przestają być możliwe do zrealizowania.

4. Pogoń za pieniądzem.

Ostatnimi czasy zaczyna być bardzo popularny model rodziny żyjącej na wysokim poziomie finansowym. Chęć zaspokojenia podstawowych potrzeb materialnych członków rodziny dominuje życie ludzi. Nie ma w tym zupełnie nic złego, ale pod warunkiem, że nie jest to jedyna wartość, jakiej podporządkowujemy swoje życie. Wiele osób w pogoni za dobrobytem zapomina o tym dla kogo ten dobrobyt chce zdobyć. Na pierwszy plan wysuwa się kariera zawodowa, później dopiero znajduje się odrobina miejsca dla bliskich.

Badania socjologów ukazują, że wiek rozrodczy kobiet przesunął się z wieku 20 – 22 lat na 24 – 28. Powodem, dla którego taka sytuacja ma miejsce jest chęć „zrobienia kariery” i osiągnięcia stabilizacji finansowej w możliwie jak najmłodszym wieku. Coraz więcej kobiet w USA decyduje się na adopcję kilkuletniego dziecka będąc w wieku powyżej lat trzydziestu. Często są to kobiety samotne, które poprzez adopcję chcą w jakiś sposób udowodnić sobie własną wartość jako kobiety i choćby trochę odzyskać to co utraciły w latach wcześniejszych swojego życia.

Jest to o tyle niepokojące zjawisko, że w myśl definicji rodziny, ta powinna mieć w swoim składzie dwoje dojrzałych rodziców, którzy są w stanie zapewnić odpowiednie warunki do prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka. Badania przeprowadzone przez UŚ w 1991 roku wykazują, że ponad 60% obserwowanej młodzieży niedostosowanej społecznie wychowywało się

w rodzinie o zakłóconej strukturze, czyli w rodzinach rozbitych, niepełnych, gdzie obecny był tylko jeden rodzic lub w rodzinach rekonstruowanych.[4]

Z drugiej strony złe warunki finansowe równie niekorzystnie wpływają na stosunki panujące w społeczności rodzinnej. Bieda może być jednym z czynników prowadzących do przestępstwa lub załamania nerwowego, a to z kolei może wieść do ucieczki w złudny świat alkoholu, narkotyków lub innych używek.

Moda na zarabianie szybko dużych pieniędzy i robienie kariery może być zagrożeniem dla współczesnych struktur życia rodzinnego. W zapomnienie odchodzą wartości więzi emocjonalnych w rodzinie, zanika instynkt rodzicielski. Tworzą się nowe obyczaje, odbiegające nieco od tradycyjnych. Dziecko wychowane w oderwaniu od uczucia rodzinnego ciepła, z powodu ciągłego zabiegania rodziców nie jest w stanie przejąć odpowiednich wzorców wychowawczych i kiedyś samo mając rodzinę nie będzie w stanie ich przekazać swoim dzieciom.

5. Rozbita rodzina.

W Polsce, podobnie jak w innych krajach , w ostatnich latach zwiększył się wskaźnik rozwodzących się małżeństw, śmiało więc można nazwać to zjawisko patologią życia rodzinnego.

Rozbicie podstawowej struktury społecznej dokonuje się poprzez separację, rozwód lub śmierć jednego z małżonków. Rozwód jest więc jednym ze wskaźników rozbicia rodziny.[5]

W krajach wysoko rozwiniętych coraz wyraźniej obserwuje się wzrost zjawiska kohabitacji, czyli związków nieformalnych, łączących dwoje ludzi na zasadach małżeństwa, jednak niezalegalizowanego

Jeśli porównamy sytuację w Polsce z sytuacja w innych krajach europejskich, to problem rozwodów w naszym kraju nie jest aż tak wielki. Wskaźnik rozwodów w Polsce zalicza się do grupy państw o stosunkowo niskim poziomie, bo poniżej dwudziestu rozwodów na sto.

Na podstawie badań można stwierdzić, że największy procent rozwodów przypada na pierwsze lata pożycia małżeńskiego, chociaż występują one nawet często do 12 roku wspólnego związku. Przy dłuższym okresie trwania pożycia małżeńskiego, ludzie rzadziej decydują się na rozstanie.

Z danych statystycznych wynika, że najczęściej kobiety biorą rozwód w wieku 25 – 34 lat, a mężczyźni najczęściej 35 – 39 lat. Ponadto można śmiało stwierdzić, że to panie zwykle wychodzą z inicjatywą procesu rozwodowego.

Odrębnym problemem są przyczyny rozwodów. Najczęstszą przyczyną rozpadu pożycia małżeńskiego jest alkoholizm współmałżonka, następnie wymieniane są niezgodność charakterów, niewierność, znęcanie się nad rodziną, brak zainteresowania domem oraz nieporozumienia na tle seksualnym. Mniej istotne znaczenie posiadają: złe warunki mieszkaniowe, bezpłodność, choroba współmałżonka.

6. Podsumowanie.

Problematyka rodziny u progu trzeciego tysiąclecia jest bardzo złożonym tematem. Z powodu tak ważnej roli społecznej jaką ona pełni, w niniejszej pracy skupiłem się na zagrożeniach jakie mogą czyhać na tę niewielką strukturę w dzisiejszych czasach.

Analizując sytuację związaną z tym problemem można powiedzieć, że tak zwane życie rodzinne na świecie, a szczególnie w krajach wysoko rozwiniętych przechodzi poważny kryzys. Wzrasta ilość rozwodów, coraz głośniej słyszy się o molestowanych seksualnie dzieciach.

Na szczęście w Polsce ciągle można mówić o tradycyjnym życiu rodzinnym, które wprawdzie nie jest bez zarzutu i nie jest wolne od różnego rodzaju niebezpieczeństw, ale w porównaniu z innymi krajami ma się ciągle dobrze.

Bibliografia

1. E. Bomba : „Grupy rodzinne Al – Anon jako forma terapii osób uzależnionych” Katowice 1993

2. E. Grudziak – Sobczyk, I. Morawski : „Problemy alkoholizmu” 1988

3. E. Syrek : „Współczesne zagrożenia w strukturach społecznych” 1993

4. D. Dąbek, L. Wieczorek : „Rozwód jako patologia rodziny”

[1] Ewa Bomba: „Grupy rodzinne Al – Anon jako forma terapii osób uzależnionych”. Katowice 1993

[2] E. Grudziak – Sobczyk, J. Morawski: „Problemy alkoholizmu.” 1988

[3] E. Grudziak – Sobczyk, J. Morawski: „Problemy ...” str.12

[4] Ewa Syrek: „Współczesne zagrożenia w strukturach społecznych.”

[5] G. Dąbek, L. Wieczorek : „Rozwód jako patologia rodziny”.